غذاهای دریایی خطر قرارگیری در معرض مواد شیمیایی را افزایش می دهند
تاریخ انتشار: ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۵۷۸۵۷
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از هلث لاین، یک مطالعه جدید نشان داد افرادی که به طور منظم غذاهای دریایی میخورند ممکن است خطر ابتلاء آنها به PFA افزایش یابد؛ PFA اصطلاحی است که به سمومی گفته میشود که معمولاً به عنوان "مواد شیمیایی همیشگی" توصیف میشوند، زیرا آنها به مدت نامحدود در بدن باقی میمانند.
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی PFA با موضوعات بهداشتی مانند سرطان، ناهنجاریهای جنین، کلسترول بالا و تیروئید، کبد و اختلالات تولید مثل مرتبط است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
برای این مطالعه، محققان تجزیه و تحلیل غلظت PFAS از غذاهای دریایی تازه را با بررسی عادات غذایی شرکت کنندگان در نیوهمپشایر بررسی کردند. براساس دادههای ملی، نیوهمپشایر ایالت پیشرو در مصرف غذاهای دریایی است.
آنها ۲۶ نوع PFA را در ماهیهای مصرف شده اندازه گیری کردند. نتایج نشان داد که میگو و خرچنگ بالاترین سطح ترکیبات PFAS را داشتند.
«مگان رومانو»، محقق ارشد و استادیار اپیدمیولوژی در دانشکده پزشکی جیزل دارتموث، گفت: «این یافتهها، واقعاً بر اهمیت خوردن یک رژیم غذایی متعادل که شامل طیف گستردهای از غذاهای سالم است، تأکید میکند.»
وی در ادامه افزود: «قرار گرفتن در معرض PFA از طریق مصرف غذاهای دریایی، تابعی از مقدار غذاهای دریایی است که مردم میخورند و همچنین غلظت PFA ها در غذاهای دریایی.»
وی گفت: «ما دریافتیم که مردم در نیوهپشایر به طور متوسط بیشتر از سایر مناطق ایالات متحده، غذاهای دریایی مصرف میکنند. از سوی دیگر، این منطقه در صنایع مرتبط با PFAS قرار دارد، که میتواند PFA ها را در محیط زیست آزاد کند و در نهایت میتواند در ارگانیسمهایی مانند ماهی و صدف، تجمع یابد.»
این یافتهها نشان میدهد که افراد ممکن است در معرض PFA های بیشتری نسبت به جاهای دیگر قرار بگیرند، حتی اگر غلظت PFA های اندازه گیری شده در نمونههای غذاهای دریایی در این مطالعه در محدوده آنچه قبلاً در مطالعات دیگر گزارش شده است، باشد.
رومانو گفت: «برای عموم مردم، مصرف غذاهای دریایی باید در حدود ۳۴۰ گرم در هفته محدود شوند اما ماهیهای پر از جیوه باید از نظر تعداد دفعات بسیار محدود باشند.»
کد خبر 6082861منبع: مهر
کلیدواژه: مواد شیمیایی ماهی خرچنگ سازمان غذا و دارو وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی نسخه نویسی الکترونیک رژیم غذایی ریسک بیماری قلبی کنگره علوم آزمایشگاهی چربی سازمان بیمه سلامت بیماران هموفیلی چاقی تجهیزات پزشکی سازمان نظام پزشکی دیابت تعرفه پرستاری غذاهای دریایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۵۷۸۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از دجله تا راین!/کدام کشور اروپایی رکورددار تجهیز صدام به تسلیحات شیمیایی بود؟
روزنامه آلمانی «بیلد زایتونگ» روز ۱۳ اردیبهشت سال۱۳۶۷ نوشت: «در جنگ ایران و عراق حداقل ۱۶ شرکت آلمانی مظنون به مشارکت در برنامههای تسلیحاتی عراق هستند و دادگستری آلمان مشغول تحقیق در این زمینه است».
به گزارش ایسنا، روزنامه قدس نوشت: روزنامه پرطرفدار «بیلد» اولین و آخرین رسانه آلمانی نبود که در این باره مطلب منتشر کرد همچنان که شرکتها و مؤسسات آلمانی دخیل در فروش تسلیحات شیمیایی به عراق فقط همین ۱۶ شرکت نبودند.
یک قُلُپ گاز خردل
حتی تصاویر به جا مانده از کشتارهای شیمیایی، اسناد و مدارک به جا مانده و عکس و فیلمهای جانبازان شیمیایی نمیتوانند برای جوانان و میانسالان نسل امروز، آن طور که شاید و باید از هولناکی سلاحهای شیمیایی بگویند. هیچکدام از تصاویر حتی اگر زبان باز کنند نمیتوانند از زبان رزمندهای که ناغافل و ناچار در معرض گاز «عامل اعصاب» قرار گرفته، مردمک چشمهایش منقبض شده، عضلاتش بی حس و حال میشوند و سلسله اعصاب مربوط به سیستم تنفسیاش یکییکی از کار میافتند، حرف بزنند و بگویند تا یکی دو ساعت دیگر که مرگ قرار است برسد، چه حالی دارد و چه درد جانکاهی را تحمل میکند. همانطور که نمیتوانند به من و شما درست و حسابی بفهمانند، گاز خردل چه بر سر پوست دست و صورت آدم میآورد و تاولهای هولناکش با ریه رزمندهای که آن را تنفس کرده چه میکند. «عامل خون» یعنی چه و با آدم چه میکند...؟
کارخانهاش را ببر
درباره نقش کشورهای غربی در کمک نظامی به صدام که هیچ، درباره نقش آنها و ردپایشان در تجهیز ارتش بعثی به انواع و اقسام سلاحهای ممنوعه و مرگبار شیمیایی، در همان سالهای آخر جنگ افشاگریهای زیادی شد. در میان کشورهای همیشه مدعی حقوق بشر، انسانیت و آزادی، آلمانیها گویا، گوی سبقت را در کمک شیمیایی به بعثیها ربوده بودند. این را براساس اعترافهای اندکاندک رسانههای غربی و بعدتر اعترافهای خود آلمانیها میگوییم. «اشپیگل» چند سال بعد و زمانی که نشریات دیگر اروپایی و یا آمریکایی جسته و گریخته افشاگریهای محدودی درباره آزمایشگاه و کارخانه مواد شیمیایی در ساحل دجله، شهر سامرا و... انجام دادند، در سلسله گزارشهای مفصل نهتنها از ارسال سلاحهای شیمیایی بلکه از انتقال کارخانه و تکنولوژی ساخت مواد مرگبار شیمیایی توسط آلمان خبر میدهند. فقط در یک مورد آن تاجر عراقی «علی قاضی» که با وساطت رئیسجمهور و وزیرخارجه وقت آلمان از زندانهای عراق آزاد شده و به آلمان برگشته، در هامبورگ شرکت صادرات و واردات راه میاندازد و با همکاری یک افسر عضو سازمان ضدجاسوسی آلمان غربی، ترتیب صدور یک کارخانه تهیه سلاحهای شیمیایی به عراق را میدهد. این کارخانه سالیانه یکمیلیون و ۷۶۰ هزار تن مواد شیمیایی را به گازهای کشنده خردل و تابون تبدیل میکند.
نه حتی یک یورو!
رسانههای مختلف ایرانی و غیرایرانی یک بار همزمان با آغاز شرارت تکفیریها در سوریه که وزیرخارجه آلمان بابت احتمال استفاده دولت سوریه از تسلیحات شیمیایی ابراز نگرانی کرد و بار دیگر همزمان با بالاگرفتن اغتشاشات در ایران و اشک تمساح ریختن دولتمردان آلمانی برای مردم ایران، از سالهای جنگ تحمیلی نوشتند و به آلمانیها یادآور شدند در دهه ۶۰ حداقل ۸۰ شرکت آلمانی به صدام تسلیحات شیمیایی یا تکنولوژی تولید آن را میفروختهاند! آشنایی با سابقه و سرانجام فقط یکی از این شرکتها بد نیست: «شرکت «Imhausen-Chemie» که پای ثابت فروش تسلیحات شیمیایی به عراق است یک شرکت مثلاً دارویی- شیمیایی است که سال ۱۹۱۲ پایهگذاری شده و در طول جنگ دوم جهانی هم سراغ تولید مواد شیمیایی فوقخطرناک و مرگبار رفته است. در دهه۸۰ میلادی صادرکننده مواد شیمیایی مرگبار به عراق و لیبی بوده، مواد ممنوعهای همچون اکستازی را صادر میکرده و... بنا به نوشته «اشپیگل» بعدها و با اعلان ورشکستگی شرکت و افشاگری رسانهها، تحت پیگرد قرار میگیرد، اما مقامهای دولتی آلمان بهشدت از آن حمایت میکنند. در نهایت این شرکت نه به خاطر فروش تسلیحات شیمیایی به عراق، بلکه به خاطر تولید مواد روانگردان و فروش آنها به لیبی فقط محکوم به پرداخت جریمه نقدی میشود، مالکش مدتی به زندان رفته و بعد به بهانه بیماری آزاد میشود و به قول اشپیگل حتی یک یورو از ثروت کلانی که اندوخته، توسط دولت ثبت و ضبط نمیشود!
انتهای پیام